Overdenkingen bij een afscheid:

1/ Ieder mens is uniek en gebaat bij een persoonlijke aanpak. Zorg-op-maat heet dat.

2/ Patiënt en huisarts: samen komen ze tot de beste zorgaanpak.

3/ Huisartsen zijn vaak mensen-mensen.

4/ De huisarts moet in 1 e instantie de mens helpen en in 2 e instantie pas de kwaal verhelpen.

5/ In de loop van de jaren ben ik patiënten steeds meer, maar dokters steeds minder gaan begrijpen.

6/ Het lijkt wel dat moderne dokters beter zijn in werken met computers dan werken met patiënten.
Dat zou een slechte ontwikkeling zijn.

7/ Het internet heeft een zee van informatie maar 0,0 werkervaring.

8/ De computer is slechts een instrument van de arts. Net als de thermometer of de stethoscoop.
Maar het belangrijkste instrument is naar mijn idee: het gesprek.

9/ Protocollen in de zorg geven een goed startpunt van werken maar de persoonlijke inbreng van een
arts kan het verschil maken tussen geneeskunde en geneeskunst. Buiten de lijntjes kleuren geeft
vaak mooiere kunstwerken. Maar wie durft dat nog?

10/ Een huisarts is geen flitsbezorger !

11/ De mondige patiënt op andere gedachten brengen op grond van je medische kennis is voor een
arts juridisch gezien riskant.

12/ Patiënten mogen klagen. Dokters niet. Maar wat zou het heerlijk zijn een absoluut onhebbelijke
en ronduit agressieve patiënt de praktijk uit te zetten en aan te kunnen klagen wegens ongehoord en
agressief gedrag.

13/ Iedere arts hoort in zijn opleiding een periode persoonlijke leertherapie te doorlopen.

14/ Muziek luisteren is ook therapie.

15/ Het muziekstuk The Wall van Pink Floyd en het gehele oeuvre van Koot en Bie horen een
integraal onderdeel te zijn van de opleiding tot psycholoog of psychiater.

16/ Een huisarts is ook een mens.